عاشقی

صنما مست تو گشتم

غم چشمان تو کشتم

تو چنین خوب چرایی

که پریشان تو گشتم

غم دیدار تو چندیست

که برده ست قرارم

همه دم در پی آنم

که به کف دامنت آرم

13مهر 1392 - بوشهر

پائیز و بهار

خزان و خش خش باران

خروش هیمه و آتش

دوباره قصه ی مجنون

دوباره لیلی و یادش

به زیر چتر درختان

هجوم زرد و طلایی

میان آذر و آبان

بخوان که: «لیلی کجایی؟»

ببر ز جنگل احزان

دل شکسته ی ما را

ببر به باغ بهاران

دل شکسته ی ما را

من و فروغ و هدایت

صدای پر خش فرهاد

خروش تک تک ساعت

توهم بم فریاد

من و جوانی بر باد

من و تکرر رگبار

سکوت اره ی برقی

سقوط سخت سپیدار

***

بیا که از تو بگیرند

جان، تمام درختان

که گرد مرگ نپاشند

هوای ابری و باران

بیا ز عطر وجودت

جوانه های غزل خوان

دوباره از تو بخوانند

سرود سبز بهاران

رضا منصف

11 مهر 1392 - بوشهر

این همه خوبی

چقدر خوب بود:
خواستنش
آمدنم
دیدنت

پس از روزهای تلخی

که باد

بردشان از یاد

امیر چاخان

آرومم

مثل بعد از طوفان

مثل مرگ ایمان

 

      گم شدن تو بچگی:

 

خالی بستن امیر

 

- بگو که به قرآن

 

طفره رفتنای اون

 

- میدونستیم بچه جان، امیر چاخان!

 

بعد میگه به قرآن

 

ما که باورش نداریم

بــِش میگیم:

           بگو به جون مامان!

 

نمیگه!

کم آوُرد امیر چاخان!

 

[رضا منصف - 23 اردیبهشت 1392]

اردی جهنم با تو میشود اردیبهشت

گوشی موبایلم میلرزد

الکساندر گراهام بل لبخند میزند

خدا به الکس نگاه میکند و لبخند میزند

باران میبارد

درختان، گلها، خیابان، ماشین ها ... جهان میخندد

اینباکس گوشی را باز میکنم

با انگشت اشاره ام نامت را نوازش میکنم:

یک لبخند فرستاده ای

درست مثل این : )

 

[رضا منصف - 23 اردیبهشت 1392]

دلم گرفته

دلم می‌گیره از خودم

از این که عاشقت شدم

تو رویاهام ما با همیم

تو واقعیت، من، خودم

دلم می‌گیره از شما

از اون دو چشم آشنا

کاش می‌دونستی خوب من

عاشقتم من به خدا

دلم گرفته از خدا

از اون که قول داده به ما

هوامونو داشته باشه

چه بی‌خیالی،‌ ای خدا

دلم گرفته از خودم

رضا منصف

۱۹ اسفند ۱۳۹۱، کرج

ترس تو

ترس تو، خوب من، ما رو از هم گرفت

جونمو، بی‌صدا، نرم و کم کم گرفت

بی‌تو من، گم شدم، گم شدم تو خودم

گونه هام، خیس شد، طعم شبنم گرفت

رضا منصف - کرج - اسفند ۱۳۹۱

نبود دیدن رویت نصیب دیدۀ تر

دیشب بعد از مدتها یه شعر گفتم
با توجه به این که مدت زیادی بود از این فضا فاصله گرفته بودم، خوشحال میشم ایراداتشو گوشزد کنین:

 

 

دختر احوال ابری، ای مطر

کی شود دیدار چشمانت نصیب چشم تر؟

 

ناز بانوی زمستان، سنگ دل

غصه نادیدن تو میزند بر جان شرر

 

بی تو دیده ابرِ ابر است، رعد هق هق میکند

کاش و صد ای کاش کانت فی النظر

 

من که ننیوشیدم آن چه پیر گفت

وز جهالت های خود دیدم ضرر

 

پیر میگفتم مکرر: ای پسر

تا توانی از پری رویان حذر

 

(10 دی 1391؛ کرج)

 

 

پ.ن:

...

بی مزد بود و منت

هر خدمتی که کردم

یا رب مباد کس را 

مخدومِ بی عنایت

...

جور از حبیب خوشتر

کز مدعی رعایت

...

(حافظ)