این روزا دلتنگ تو ام
دلِ تو امّا نیس پیشم
صداتو ضبط کرده بودم
با زنگش از خواب پا میشم
این روزا دلتنگ تو ام
دلِ تو سنگه نازنین
کاری با کارات ندارم
دوسِت دارم، فقط همین!
[27 تیر 1391، کرج]
این روزا دلتنگ تو ام
دلِ تو امّا نیس پیشم
صداتو ضبط کرده بودم
با زنگش از خواب پا میشم
این روزا دلتنگ تو ام
دلِ تو سنگه نازنین
کاری با کارات ندارم
دوسِت دارم، فقط همین!
[27 تیر 1391، کرج]
فک نمیکردم که تو دروغ بگی
فک میکردم که چشات مقدسه
گم شدی تو هم تو این شهر شلوغ
واسه من خاطرۀ نگات بسه
[رضا منصف، 26 تیر 1391، کرج]
پیشنهادش رو احسان داد، میگفت فیلم قشنگیه حتما باید ببینیش، دربارۀ اپرای عروسکی حافظ(به کارگردانی بهروز غریب پور) هم همینو میگه، البته با این تفاوت که: «اگه خوابم میاد خوب بود، اپرای حافظ عالیه رضا، نباید از دستش بدی، حیفه!»
کشش نمیدم(!)، دیروز با زهرا، احسان و سه تا از دوستای دوست داشتنی احسان رفتم و دیدمش، فیلم خوبی بود، اصلن فیلم خوبی بود که دارم درباره ش مینویسم، اگر ندیدین حتما ببینین! با اینکه بیشتر از یه ماه از اکرانش میگذره سالن سینما کاملن پر بود، فیلم اونقدر خوب بود که از تموم شدنش غافلگیر میشی و انتظار داری تازه وسطای فیلم باشه، حتا یه ذره هم احساس نمیکنی که نزدیک دو ساعت از شروع فیلم میگذره! نمیگم خیلی عالی ولی به عنوان یه پیشنهاد خوب روش حساب کنید!
+ خوابم میاد | کارگردان: رضا عطاران | با بازی: رضا عطاران، اکبر عبدی، مریلا زارعی، سروش صحت و ...
همین یک جمله کافی بود تابه فکر فرو روم، حتی برای من که رشته ام مدیریت بازرگانی بوده است و نه حقوق و فقط 2 واحد حقوق اساسی پاس کردم و یک دور روزنامه وار، آن هم برای امتحان پایان ترم قانون اساسی را خوانده ام، کاملا واضح بود که نماینده مجلس را نمی توان به دلیل اظهاراتش در مقام نمایندگی مورد تعقیب قضایی قرار داد!
با اوضاع امروز جامعه ما، صدای علی مطهری، حتی اگر به ناحق بلند باشد، نعمتی در میان سکوت پر درد مردم است و جناب دادستان تهران بهتر می بود به جای اعلام جرم علیه نماینده ملت به وظیفه قانونی خود یعنی احقاق حقوق تضییع شده ملت بپردازد.
چند لینک مرتبط:
به امید ایران سربلند!
به فاطمه مغنیه
تقدیم به همۀ فرزندان شهدا
باور نمیکردم نگاه تو
سامان دهد این قلب ویران را
باور نمیکردم نفسهایت
جان بخشد این دنیای بی جان را
باور نمیکردم بخندی تو
قلبت پر از غم، جان پر از آتش
باور نمیکردم که لبخند است
بعد از به یاد آوردنِ یادش
باور نمیکردم چنین آرام
از او بگویی از یلِ شیران
باور نمیکردم بدانی تو
این قدر قدرِ کشورم ایران
بانو دلت شاد و لبت خندان
بانو وصال است آخرِ هجران
بانو فقط نیکی بماند در
خاطر، از احوالِ چنین مردان
[رضا منصف ، 12 تیر 1391]