زمستان + طلوع (عکس)

نبود دیدن رویت نصیب دیدۀ تر

دیشب بعد از مدتها یه شعر گفتم
با توجه به این که مدت زیادی بود از این فضا فاصله گرفته بودم، خوشحال میشم ایراداتشو گوشزد کنین:

 

 

دختر احوال ابری، ای مطر

کی شود دیدار چشمانت نصیب چشم تر؟

 

ناز بانوی زمستان، سنگ دل

غصه نادیدن تو میزند بر جان شرر

 

بی تو دیده ابرِ ابر است، رعد هق هق میکند

کاش و صد ای کاش کانت فی النظر

 

من که ننیوشیدم آن چه پیر گفت

وز جهالت های خود دیدم ضرر

 

پیر میگفتم مکرر: ای پسر

تا توانی از پری رویان حذر

 

(10 دی 1391؛ کرج)

 

 

پ.ن:

...

بی مزد بود و منت

هر خدمتی که کردم

یا رب مباد کس را 

مخدومِ بی عنایت

...

جور از حبیب خوشتر

کز مدعی رعایت

...

(حافظ)

عادت

باید عادت کنم، اما نمیتوانم، میشود خودت کمکم کنی؟

هاشمی رفسنجانی به امام پشت کرد + عکس

خدایی چی فکر میکنن این خبرنگارای باشگاه خبرنگاران جوان با این خبرهایی که کار میکنن؟

یعنی آدم میمونه هدف خدا از خلقت اینا چی بوده! موردی رو هم اسم نمیبرم، میتونید برید تو سایتشون و هرکدوم از خبرها رو که عشقتون کشید باز کنید تا متوجه منظورم بشید.

در همین راستا(کدوم راستا؟) اقدام به تولید یه خبر یانگ جورنالیست کلوبی کردیم بلکه ببینند و بپسندند و خدا رو چه دیدید، شاید ما هم بخجی(باشگاه خبرنگاران جوانی) شدیم!

لید خبر رو داشته باشید:

 

هاشمی رفسنجانی به امام پشت کرد! + عکس

باشگاه خبرنگاران - تصاویری منتشر شده که در آن هاشمی رفسنجانی صراحتا پس از فوت بنیانگذار جمهوری اسلامی به ایشان پشت کرده و ریز لبخند میزند!

 

 

همچنین اسنادی به دست باشگاه خبرنگاران رسیده است که با درنگ در آن میتوانیم همسویی نوه بنیانگذار کبیر انقلاب با الف. هـ. ر.(در برخی نسخ ب.) و انحراف ایشان از اصل نظام را مشاهده کنیم:

 

همچنین دیگر عکس منتشر شده نشان میدهد که با وجود تلاشهای فراوان، این آقا نتوانست متوجه شود که آقایان «ه» و «خ» چه چیزی در برگه هایشان نوشته بودند، که این امر تبحر نامبردگان در انجام حرکات پنهانی و یواشکی را میرساند.

- پایان خبر -

حس زندگی

حس زندگی، مرده در من!

 

لینک به پست احسان

این یک داستان واقعی است

اول صبح بود.

آن قدر سرد بود که شالم را محکم دور گردنم پیچیده بودم و زیپ کاپشنم را تا زیر گلو بالا کشیده بودم.

محوطه بیرون مترو بود، شب قبل دست فروش‌ها بساط کرده بودند و آثاری از زباله و میوه‌های پوسیده دیشب به چشم می‌خورد.

زن چادرش را جوری گرفته بود که صورتش پیدا نبود، در میان عبور مسافرانِ بی‌تفاوتِ آن وقت صبح خم می‌شد و پرتقالهای نیم پوسیدهء جا مانده از دیشب را برمیداشت و زیر چادر می‌برد.

یخ کردم.

رئیس دولت، شب قبل، در تلویزیون، چیزهای دیگری می‌گفت.

Unknown

به پایان آمد این دفتر

حکایت همچنان باقیست