بارانکده

چه قد سخته بدون تو، تو این روزای تب کرده

تو نیستی و نبودِ تو، همه روزامو شب کرده

دلم تنهاست، تب دارم

چشام خیسه، میبارم

کسی تسکین دردم نیست

تو نیستی، غم شده یارم

همش ترس و همش تردید

بی تو دلتنگی میخندید (فکر میکنم این بهتره: بدون تو دلم پوسید)

صدات از یاد من رفته

فراموشی شده تهدید

بی تو حسرت تو دنیامه

همش شک، توی حرفامه

دیگه رویات شده رویا

ببین، این حال و اوضامه

چه دلتنگ و چه دلگیرم

من از این زندگی سیرم

کجایی پس عزیزِ من

دارم از غصه میمیرم

چه قد سخته بدون تو، تو این روزای تب کرده

تو نیستی و نبود تو، همه روزامو شب کرده

[رضا منصف، 31 خرداد 1391، کرج]